annenin ağladığını görmek

tanrı kimseye yaşatmasın, yaşatsında mutluluktan ağlatsın yeryüzü meleklerini aksi takdirde, ağlarken/üzülürken-harap olmuşken görmek canından cananın kopması gibidir yer yarılsaydı dünya batsaydı onun göz yaşlarını hüznünü görmeseydim dersin

bugün buna şahit oldum. sarıldım,öptüm. oturdum yanına bende ağladım sonra. asla dayanamam canım benim. hiç üzülme sen.

elinizden hiçbir şey gelmez tek yapabileceğiniz yanına oturup sarılıp ağlamaktır. (bkz:çaresiz kalınan durumlar)

çaresiz hissedilen nadir anlardan biri

çaresizliğin dibi

yakin zamanda gormedim ama hatirladigim kadariyla yaklasik 12 13 sene oncesini annem agliyordu neden agliyorsun diye sormustum dayanamadim oturdum bende annemle aglamistim vok kötü birsey allah hiçbir anneye ağlamayı tattirmasin

artık ne ağladığını ne güldüğünü ne de sinirlendiğini görebiliyorum. ağlarken sarıp sarmalayın sımsıkı değerini bilin

i̇nşallah sadece mutluluktan ağlar tüm anneler

i̇çinin parçalanması gibi bişey

anneannem komadayken bana sarılıp : "fatih,annem çok hasta" diye saatlerce ağlamıştı.söyleyecek birşey bulamamıştım.birdaha ne o okadar üzülsün ne de ben okadar çaresiz kalayım..

hayatta en çok nefret ettiğim şey; kendim! çünkü annemi en çok ben ağlattım,hem de annemin bir damla göz yaşına bin canım olsa tereddüt dahi etmeden verebilecek olmama rağmen. hiçbiri kasıtlı değildi,kadının ömrü benim için endişelenmekle geçti ''eh be anne sende de kabahat var ama neden beni çaktırmadan koymadın bir cami avlusuna?'' bir gün anneme dedim ki; ''anne beni evlatlıktan reddetsene'' annem güldü ''oğlum geri zekalı mısın senden başka kimim var'' dedi. ben de o tarihi cevabı verdim anneme ''anne senin en büyük şansızlığın benden başka kimsenin olmadığını hissetmen'' sustu,kızdı ''saçma sapan konuşma da şu kumandayı uzat bana'' dedi. ah be benim güzeller güzeli annem sen çok daha iyilerine layıktın ama benim gibi bir oğlun oldu,ben olsam bana bakmazdım. beni dinlediğin için teşekkürler sözlük.

rüyamda görmüştüm ve çok güzel bir anlamı vardı.

o an dünyayı verseniz mutlu olamam.

çok sevdiğin dizinin sonu gibi. hayatını verdiğin ilişkinin bitmesi gibi. tükenmişliğin başladığı bitmenin devam ettirdiği andır.

onun gözünden akan yaş sizin içinizi yakar.

evde ki hıyar yüzünden 10 gün boyunca yemeden içmeden sürekli yatıp ağladığını gördüm. bir de bana çaktırmamaya çalışırdı garibim gider gözyaşından öperdim sarılır daha çok ağlamaya başlardı. rabbim bi daha yaşatmasın o günleri.

keşke aglamasalar, annem her ağladığında ben de ağladım koca insan oldum hala ağlarım, allah eksikliklerini göstermesin.

bunun bir de "babanı ağlarken görmek" konulu versiyonu vardır ki o daha da beter... yüreğin parçalanır ama bir şey de söylemezsin o yaş gözden akmıştır artık bir kere...

onu o halde görmek ve elinden hiçbir şeyin gelmemesi demek hayattayken cehennemi yaşamak demek. o ağlarken sen çocuk olduğunu unutursun elinden başka bir şey gelmez ki onu sararsın sarmalarsın sanki o senin çocuğunmuş gibi ve işte o zaman olgunlaşırsın o zaman onu üzmekten incitmekten korkarsın

annem ağlarken çok tuhaf hissediyorum kendimi.ne yapacağımı bilemiyorum.çok kötü yaa...

diri diri yanmak gibi acı verici birşey olsa gerek . allah kimseye göstermesin.

buna sebep olan kişiden nefret etmeniz için büyük bir neden

bir veya iki kere görmüşümdür.sanki kalbimi şişe sokup ateşe attılar,öyle bir boğaz düğümlenmesi.

hiç dayanamam, bende oturur ağlarım..

az önce ağladı ve benim elimden gelen tek şey "anne ağlama ya niye ağlıyosun " sebebini bildiğim halde niye dedim. ona bunları söylerken sesimin titrek cikmamasi için mücadele verdim. zor elinden hiçbir şey gelmemesi insana koyuyo

annemi iki kere ağlattım ben ağlattım salak gibi deymicek insanlar yüzünden o kadar pişman oldum ki iş işten geçtikten sonra neye yarar annem hala o kişi yüzünden buruk bana

elinden bir şey gelmez dünyanın en çaresiz insanı sen olursun o anda. ünlü birinin bi sözü vardır: ben cenneti de gördüm cehennemi de. çünkü ben annemi aglarken de gördüm gülerken de..

aslında görsem şaşırmam babam yüzünden ağlıyordur muhtemelen

genelde ağlarken görürdüm be. ama geçti o günler nihayet şimdi mutlu bi annem var yani sanırım öyle.

bu hayatta insanın canını en çok yakan şeydir annesini ağlarken görmek.. bir kadının çığlığı arşa ulaşıyorsa, bu hayata ya bi can getiriyordur yada bu hayata getirdiği bir can gidiyordur.. ben annemin bu hayata bir can getirdiğine tanık olmadım yalnız bu hayata getirdiği bir canın yok oluşunu ve bu yok oluş karşısında annemin nasıl can çekiştiğini izledim. ve o günden sonra bir daha ben eski ben olmadım. o acı içimin en derinine öyle işledi ki atmak istediğim halde içimden söküp atamadım..

eğer annen, omzunda ağlıyorsa o omzu kesip atmak istiyorsun. annen gözlerinin önünde eriyip bitiyorken elinden hiçbir şey gelmiyorsa sen sadece çaresiz çırpınışlarda kayboluyorsun. annen üzülmesin diye gözyaşlarını tutup annene sarılırken büyüyorsun. belki kol kanat oluyorsun annene ama senin kolun kanadın kırılıyor. dünyayı yakıp yıkasın geliyor, öyle bir öfkeli acı basıyor içini. bitiyor insan. tükeniyor, yoruluyor ama sanki anneler ağlarken, çocuklar annelerine anne oluyor.

çaresizlik hissini dibine kadar yaşatır.

Ben ağladığım için kıyamayıp ağlamıştı başımda benimle saatlerce ,kimse bizi böyle sevmez be .